پروانه های زیبا

هشدار جدی نسبت به افزایش دمای زمین

هشدار شدیداللحن نسبت به افزایش دمای زمین:

یک مطالعه عمده علمی نتیجه گیری کرده است که عواقب میزان فزاینده تراکم گازهای گلخانه ای در جو زمین ممکن است جدی تر از آن باشد که تاکنون تصور می شد.

این گزارش که دولت بریتانیا آن را منتشر کرده می گوید احتمال آنکه بتوان تصاعد گازهای گلخانه ای را زیر حد "خطرناک" نگاه داشت بسیار کم است.

این گزارش نسبت به ذوب سفره یخی گرینلند که به بالا آمدن سطح آب دریاها به اندازه 7 متر ظرف هزار سال منجر خواهد شد ابراز نگرانی می کند.

گزارش می افزاید که فقیرترین کشورهای جهان در مقابل این عواقب آسیب پذیرتر خواهند بود.

این مطالعه تحت عنوان "پرهیز از تغییرات جوی خطرناک" شواهدی را که دانشمندان در ماه فوریه سال 2005 در کنفرانسی به میزبانی اداره هواشناسی بریتانیا عرضه کردند جمع بندی می کند.

آن کنفرانس در صدد پاسخگویی به دو هدف عمده برآمد: یکی اینکه کدام میزان گازهای گلخانه ای در جو بیش از حد است و دیگر اینکه چه گزینه هایی برای جلوگیری از رسیدن میزان آنها به سطح خطرناک وجود دارد.

تونی بلر، نخست وزیر بریتانیا، در مقدمه این گزارش می نویسد "اکنون روشن شده که تصاعد گازهای گلخانه ای باعث گرمتر شدن آب و هوای زمین با سرعتی است که نمی تواند دوام داشته باشد."

مارگارت بِِکت، وزیر محیط زیست بریتانیا، گفت که نتایج گزارش بسیاری را غافلگیر خواهد کرد.

او به برنامه "تودی" از کانال چهار رادیو بی بی سی گفت: "مساله ای که شاید عموم مردم با آن آشنا نباشند این است که تصور می شود نقطه عطف وجود دارد که اگر از آن بگذریم این فرآیند برگشت ناپذیر خواهد بود."

وی گفت: "البته ما نمی گوییم که ظرف پنج دقیقه اتفاق خواهد افتاد، شاید هزار سال طول بکشد، اما فکر می کنم همین مساله برگشت ناپذیری باشد که اهمیت آن را به مردم نشان می دهد."

اکوسیستم های آسیب پذیر

این گزارش آثار درجات مختلف افزایش دما را تشریح می کند.

اتحادیه اروپا هدفی دایر بر جلوگیری از افزایش میانگین دمای زمین به میزان بیش از دو درجه سانتیگراد تعیین کرده است.

اما بنابه این گزارش حتی این میزان نیز ممکن است زیاد باشد و احتمالا افزایشی دو درجه ای کافی است تا به ذوب سفره یخی گرینلند دامن بزند.

ذوب این سفره تاثیری عمده بر سطح آب دریاها خواهد داشت با این حال تا هزار سال طول خواهد کشید که سطح آنها به میزان پیش بینی شده بالا رود.

بنابه این گزارش افزایشی بیش از دو درجه خطرات را "به شکلی بسیار عمده" افزایش می دهد و "خطر بالقوه انقراض شماری از گونه های زیستی" و "افزایش جدی خطر قحطی و کمبود آب... به خصوص در کشورهای درحال توسعه" را به دنبال خواهد داشت.

این گزارش از دانشمندان خواست محاسبه کنند تراکم چه میزان گازهای گلخانه ای برای دامن زدن به تبعات "خطرناک" افزایش دما کافی خواهد بود.

'خبر بد'

درحال حاضر اتمسفر زمین حاوی تقریبا 380 پی پی ام (پاره در میلیون) دی اکسید کربن است، درحالی که این رقم تا پیش از انقلاب صنعتی تقریبا 275 پی پی ام بود. دی اکسید کربن عمده ترین گاز گلخانه ای است.

این گزارش نتیجه گیری می کند برای تحقق هدف تعیین شده اروپا دایر بر عدم تجاوز افزایش دما از دو درجه سانتیگراد باید میزان گازهای گلخانه ای در جو به 450 پی پی ام یا کمتر محدود شود.

اما دیوید کینگ، مشاور ارشد علمی دولت بریتانیا در مصاحبه ای با برنامه "تودی" بی بی سی گفت بعید است این هدف محقق شود.

وی گفت: "من پیش بینی می کنم ما ظرف 10 سال به 400 پی پی ام برسیم که اصلا خبر خوبی نیست."

"اما هیچ کشوری نمی آید برای رسیدگی به این مساله یک نیروگاه برق را که برای جمعیت آن انرژی تولید می کند ببندد. باید این واقعیت را بپذیریم."

او افزود: "متاسفانه بایم بگویم که هدف گرفتن 450 پی پی ام غیرعملی خواهد بود."

اما مایلز الن، استاد فیزیک اتمسفر در دانشگاه آکسفورد گفت ارزیابی "سطح ایمن" دی اکسید کربن در جو "کمی مثل این است که از دکتر بخواهیم بگوید کشیدن چند سیگار در روز بی خطر است."

وی به برنامه "تودی" گفت: "نمی شود چنین کرد اما در عین حال بعضی از مردم سیگار می کشند و 90 سال هم زندگی می کنند."

این گزارش در مورد سوال دیگری که در کنفرانس 2005 دایر بر گزینه های موجود برای پرهیز از تراکم گازهای گلخانه ای به میزان خطرناک در جو مطرح شد، می گوید که فناوری های جدید راه هایی برای کاهش این گازها فراهم می کند.

گزارش نتیجه می گیرد که بزرگترین مانع در راه روگردانی به فناوری هایی مانند منابع قابل تجدید انرژی و "زغال پاکیزه" ناشی از منفعت طلبی ها، موانع فرهنگی در مقابل تغییر و فقدان آگاهی است.

منبع:www.ake.blogfa.com

مفهوم کشاورزی پایدار

مفهوم کشاورزی پایدار:

مفهوم کشاورزی پایدار پاسخ نسبتا جدیدی است به کاهش در کیفیت منبع طبیعی پایه که وابسته به کشاورزی مدرن می باشد . امروزه ، تواید محصولات کشاورزی از یک موضوع کاملا فنی ( تخصصی) به مجموعه ای با خصوصیات اجتماعی ، فرهنگی ، بعد های سیاسی و اقتصادی مشخص تکامل یافته است . مفهوم پایداری اگرچه بحث انگیز است و با تعریف های متضاد با یکدیگر توصیف شده است . و معنی تفسیر های آن سودمند می باشد زیرا آن یک مجموعه ای از وابستگی هایی راجع به کشاورزی است . چنان که از نتیجه تکامل مشترک بین سیستم های اجتماعی – اقتصادی و سیستم های طبیعی مطرح شده است .

برای درک وسیع تری در این زمینه به مطالعه مابین کشاورزی ، محیط زیست و نظام های اجتماعی نیاز می باشد . نتایج پیشرفت کشاورزی از مجموعه واکنش متقابل تعدادی از عوامل بوده است . و آن به واسطه درک عمیق تر از اکولوژی سیستم های کشاورزی است که درهایی را به سوی اختیارات بیشتر مدیریت با اهداف درست کشاورزی پایدار باز خواهد کرد .

چندین راه حل ممکن برای حل مشکلات زیست محیطی وجود دارد . که بوسیله سرمایه و سیستم های کشاورزی فشرده ( مکانیزه) پیشنهاد شده است . هدف اصلی کاهش یا حذف نهاده های شیمیایی به واسطه تغییرات در مدیریت تغذیه کافی گیاه و حفاظت گیاه بوسیله منابع غذایی آلی و مدیریت آفات و … می باشد. همچنین صدها پروژه تحقیقی زیست محیطی با اهداف پیشرفت تکنولوژی انجام شده است . فشار زیاد تکنولوژیکی هنوز به کاهش عوامل بازدارنده و یا پوشش علایم خطرناک اکوسیستم زراعی تاکید دارد .

فلسفه رایج آن است که آفات ، کمبود های مواد مغذی یا عوامل دیگر علت قابلیت تولید پایین می باشند . به طوری که عقیده مخالف این است که آفات یا مواد مغذی ، اگر تنها عامل محدود کننده بشوند ، شرایط در اکوسیستم زراعی در تعادل نمی باشند . برای همین هنوز دید باریک شایع وجود دارد که تاثیر علت های ویژه تولید و غلبه یافتن عامل محدود کننده وجود دارد . که از طریق تکنولوژی های جدید و ادامه دادن برای هدف اصلی محیا می شود . 

این عقیده ،کشاورزان را از درک کردن این مطلب که عوامل بازدارنده فقط نشانه های از بیماری های ذاتی برای بهم زدن تعادل اکوسیستم زراعی ، و پیشرفت تدریجی اکولوژی کشاورزی ، بدین معنی که ناچیز پنداشتن ریشه و اساس علت های محدودیت های کشاورزی را نشان می دهند را باز می دارد . از طرف دیگر ، علم اکولوژی کشاورزی به معنی کاربرد مفاهیم اکولوژیکی و اصولی برای طراحی و مدیریت اکوسیستم های زراعی پایدار ، آماده کردن قالب ( چهارچوب ) برای ارزیابی کردن پیچیدگی های اکوسیستم های زراعی تعریف شده است . 

هدف اکولوژی کشاورزی فراتر پا نهادن از کاربرد شیوه های متناوب و توسعه و گسترش اکوسیستم های کشاورزی ، با حداقل وابستگی به کشاورزی شیمیایی و نهاده های انرژی ، اهمیت دادن به مجموعه سیستم های کشاورزی در کنش متقابل اکواوژیکی و همکاری های ما بین اجزای سازنده بیولوژیکی و مکانیزم ها را در اختیار سیستم ها قرار دادن برای ضمانت حاصل خیزی خاک هایشان و قابلیت تولید و حفاظت گیاه می باشد . 

اصول اکولوژی کشاورزی :

در جستجو برای برقرار کردن مجدد بیشتر اساس و بنیاد اکولوژیکی در تولید کشاورزی ، دانشمندان و توسعه دهندگان موضوع کلیدی را در گسترش کافی و پشتیبانی کشاورزی را نادیده گرفته اند . درک عمیق از ماهیت اکوسیستم های زراعی و اصول ، وظیفه هر کدام از آن ها می باشد . 

با فرض مسلم این محدودیت ، اکولوژی کشاورزی پدیدار شده است . به طوری که برای آن کسی که مطالعه ، طراحی و اکوسیستم زراعی را مدیریت می کند باید وظیفه اش تهیه اصول اکولوژیکی باشد . 

اکولوژی زراعی به سویی فراتر از دید یک بعدی اکوسیستم های زراعی می رود . در عوض تمرکز در روی یک جزء ویژه از اکوسیستم زراعی و اهمیت دادن به اکولوژی زراعی و عدم وابستگی همه اجزای سازنده اکوسیستم زراعی و پویایی مراحل مختلف اکولوژیکی می باشد . 

اکوسیستم های زراعی جوامعی از گیاهان و حیوانات هستند که با اثر متقابل آنها با محیط فیزیکی و شیمیایشان که توسط انسان اهلی شده اند تا برای تولید غذا ، فیبر ، سوخت و محصولات دیگر برای مصرف انسان از آنها استفاده شود . 

اکولوژی زراعی مطالعه کامل و همه جانبه اکوسیستم های زراعی شامل همه محیط و عناصر انسانی است. که تمرکز آن بر روی شکل ( ریخت ) ، حرکت پویا و عمل یا فعالیت ، رابطه متقابلشان و جریان هایی که در آن ها مورد بحث هستند ، می باشد . از یک ناحیه برای تولید کشاورزی استفاده شده است . و مزرعه مانند یک مجموعه سیستم مشاهده شده است. که در آن مراحل مختلف اکولوژیکی تحت شرایط طبیعی ایجاد شده است . همچنین چرخه مواد مغذی ، کنش متقابل شکار – شکارچی ، رقابت ، همزیستی و تغییرات پی در پی در آن اتفاق می افتد . 

ملزمی که در تحقیقات اکولوژی کشاورزی است ، نظری است که بوسیله درک کردن این روابط اکولوژیکی و مراحل مختلف آن ، اکوسیستم های زراعی می توانند با مهارت برای بهبود بهتر تولید و ایجاد تداوم بیشتر ، با کمترین محیط منفی یا فشار گروهی و کمترین نهاده های خارجی ایجاد شوند . طراحی این چنین سیستم هایی بر اساس پیروی از کاربرد اصول اکولوژیکی ، مستقر شده است . (جدول 1)

1 – افزایش چرخه بیوماس و بهینه ساختن قابلیت استفاده از مواد مغذی و بالانس کردن جریان ماده مغذی

2 – تامین شرایط مناسب خاک برای رشد گیاه مخصوصا با مدیریت ماده آلی و افزایش فعالیت حیاتی خاک

3 – حداقل رساندن تلفات ناشی از جریان های تشعشع خورشیدی

4 – تنوع گونه و ژنتیک اکوسیستم زراعی در زمان و مکان

5 – افزایش سود مندی اثرات متقابل بیولوژیکی و همکاری میان اجزای تشکیل دهنده و تنوع زیستی کشاورزی ، بدین گونه که نتیجه در ترقی مراحل مختلف اکولوژیکی کلیدی باشد .

این اصول می توانند بوسیله راه هی مختلف تکنیکی استراتژی ، کاربردی باشند . هر یک از این ها ، تاثیرات مختلفی بر روی قابلیت تولید و پایداری و استقامت در داخل سیستم مزرعه خواهد داشت . با اتکا به فرمت های محلی ، محدودیت های منبع و طراحی اکولوژی کشاورزی ، جمع آوری اجزای سازنده است . به طوری که کارایی بیولوژیکی بهبود یافته است . تنوع زیستی ، قابلیت تولید اکوسیستم زراعی و ظرفیت پایداری آن حفظ شده است . هدف طراحی پوشش اکوسیستم زراعی در داخل لند اسکپ واحد است که هر یک مقلد ساختار و وظایف اکوسیستم های طبیعی است . 

تنوع زیستی اکوسیستم های کشاورزی :

از لحاظ مدیریتی هدف اکولوژی زراعی تهیه محیط های بالانس شده ، عملکرد های ثابت ، حاصلخیزی بیولوژیکی و تنظیم طبیعی آفات به واسطه ایجاد اکوسیستم های زراعی متنوع شده و مصرف حداقل نهاده تکنولوژیکی می باشد . محققان اکولوژی زراعی در حال حاضر کشت مخلوط و دیگر روش های تنوع یافتن و تقلید طبیعی مراحل مختلف اکولوژیکی و مجموعه اکوسیستم های زراعی قابل پایدار نادرس را در مدل های اکولوژیکی را که آن ها دنبال می کنند ، می شناسند . 

مدیریت اکولوژی زراعی ، مدیریت را باید به سوی باز سازی مطلوب مواد مغذی و مواد آلی برگشت پذیر ، جریان مسدود شده انرژی ، حفاظت آب و خاک و تعادل جمعیت دشمنان طبیعی آفات و ... هدایت کند . بهره وری های استراتزی مکمل ها و همکاری ها که در نتیجه آمیزش های مختلف گیاهان ، درختان ، و حیوانات در فواصل زمانی ایجاد شده است . در حقیقت وضعیت مطلوب اکوسیستم های زراعی به سطح اثرات متقابل بین جانوران گوناگون و اجزاء غیر زنده وابسته می باشد . با یک تنوع زیستی عملی ، می توان هم افزایی را شروع کرد . که با ارائه خدمات اکولوژیکی مثل فعال سازی بیولوژی خاک ، بازیافت مواد غذایی ، افزایش تولید بندپایان سودمند و ..... به پروسه های اکوسیستم کشاورزی کمک می کند . 

امروزه ، روش ها و تکنولوژیهای متعدد و متنوعی در دست ما قرار دارند که از لحاظ کارایی و ارزش استراتژیکی متفاوتند . روش های کلیدی ، آنهایی هستند که خاصیت بازدارنده دارند و با اجرای 111 اکوسیستم کشاورزی از طریق یک سرس مکانیزم ها اجرا می شوند . استراتژی های مربوط به احیاء تنوع کشاورزی از لحاظ زمان و مکان عبارتند از : تناوب محصول ، گیاهان پوششی ، کشت مخلوط ، ترکیب محصول و دام در کنار هم و غیره. که مشخصات اکولوژیکی زیر را نشان می دهند :

1- تناوب محصول : تنوع موقتی که در سیستم های کاشت ایجاد می شوند ، مواد غذایی مورد نیاز محصول را فراهم می آورد . چرخه زندگی آفتها ، حشرات و بیماری های مربوط به محصول و چرخه زندگی علف های هرز را می شکند .

2- کشت های چند تایی : سیستم های کشت مرکب که در آن دو یا سه محصول در فضای کافی کشت می شوند . تا یکدیگر را تکمیل نموده و میزان محصول و بازدهی را افزایش می دهند.

3 – سیستم های کشاورزی – جنگل داری : سیستم کشاورزی است که در آن درختان به همراه محصولات کشاورزی دیگر یا حیوانات ، پرورش داده می شوند . تا روابط مکمل بین اجزایی که کاربرد چندگانه اکوسیستم را افزایش می دهند ، بهبود یافته و بیشتر گردد.

4 – محصولات پوششی : کاشت گونه های مرکب یا خالص حبوبات یا سایر گونه های گیاهی یکساله زیر درختان میوه به منظور افزایش حاصلخیزی خاک ، افزایش کنترل بیولوژیکی آفت ها و تغییر آب و هوای باغچه یا باغ ، در این گروه از استراتژی ها قرار می گیرد . 

5 – پرورش حیوانات در اکوسیستم های کشاورزی : بازدهی محیط را افزایش داده و چرخه کشاورزی را بهبود می بخشد .

تمامی فرم های متعدد اکوسیستم های کشاورزی که ذکر شدند ، از لحاظ ویژهگیهای زیر مشترک هستند :

1 – پوشش گیاهی را با حفظ آب و خاک ، حفظ می کنند . این هدف با استفاده از روش های نامحدود زمانی ، استفاده از کود های حاصل از برگ های درختان و استفاده از محصولات پوششی و سایر روش های مناسب ، حاصل می گردد . 

2 – منبع جاری از مواد ارگانیک را از طریق افزودن آن فراهم می کنند. ( مواد ارگانیک اضافی از قبیل کود حیوانی ، کومپوست یا کود مرکب حیوانی و گیاهی وافزایش فعالیت بیوتیک خاک )

3 – مکانیزم های چرخه مواد غذایی را از طریق استفاده از سیستم های پرورش دام مبتنی از استفاده از حبوبات ، ارتقاء می بخشند . 

تحقیق در مورد سیستم های متنوع کاشت ، اهمیت تنوع در محیط کشاورزی رت کم جلوه می دهد . تنوع به چند دلیل در اکوسیستم های کشاورزی حائز اهمیت است :

1 – با افزایش تنوع ، فرصت های همزیستی و تعامل سودمند میان گونه هایی که می توانند بقای اکوسیستم کشاورزی را افزایش دهند نیز افزایش می یابد .

2 – تنوع بیشتر ، اغلب باعث کارایی منابع موجود در اکوسیستم کشاورزی و استفده بهینه از آنها می گردد . 

3 – سطح سیستم با ایمنی محل سکونت گونه ها ، تطبیق بهتری یافته ، نیاز های گونه های مختلف محصول را بر طرف ساخته ، مکان ها را متنوع کرده و محل زندگی گونه ها مشترک شده و منابع از هم جدا شده اند 

4 – اکوسیستم هایی که در آنها گونه های گیاهی در هم می آمیزند ، در برابر گیاهخواران مقاومت مشترک و بهتری دارند . چون در سیستمهای متفاوت و متنوع ، فراوانی و تنوع دشمنان طبیعی حشرات آفتی که جمعیت گونه های گیاهخوار را کنترل می کنند نیز بیشتر است .

5 – مجموعه گیاهان متنوع ، انواع گونه های دیگری را بین سیستم کاشت که ارگانیزم های غیر محصولی آن را اشغال می کنند ، خلق می نمایند . مثل حیوانات شکارچی مفید ، انگلها ، پرندگان و حشراتی که گرده افشانی می کنند ، جانوران خاک زی و حیوانات وحشی که کل سیستم به آن ها نیاز دارد.

6 – تنوع در زمین های کشاورزی به حفظ تنوع زیست محیطی اکوسیستم های طبیعی اطراف کمک می کند .

7 – تنوع خاک ، منافع اکولوژیکی گوناگونی همچون بازیافت مواد مغذی ، سم زدایی مواد شیمیایی مضر و تنظیم رشد گیاه دارد .

8 – تنوع ، کشاورزان را کمتر با ریسک مواجه می سازد . مخصوصا در مناطق حاشیه ای که شرایط محیطی غیر قابل پیش بینی دارند . در این شرایط اگر یک محصول خوب نباشد ، محصول دیگر حتما آنرا جبران می کند .

اکولوژی کشاورزی و طراحی اکوسیستم های کشاورزی پایدار :

بیشتر افراد کشاورز در ارتقاء هدف کشاورزی در خلق فرمی از کشاورزی که باروری را در طولانی مدت حفظ می کند ، شرکت داشتند . این هدف از طریق موارد زیر حاصل می شود :

1 – بهینه سازی استفاده از منابع محلی موجود با ترکیب اجزاء متفاوت سیستم کشاورزی ، مثل گیاهان ، حیوانات ، آب ، خاک ، آب و هوا و مردم ، به طوری که هر کدام از این موارد همدیگر را کامل کرده وبیشترین اثر مطلوب و ممکنه را دارند . 

2 – کاهش استفاده از ورودی های تجدید ناپذیر خارج از زمین کشاورزی که به احتمال زیاد محیط یا زمین کشاورزی را تخریب کرده و به سلامت کشاورزان و مصرف کنندگان آسیب می رسانند . مورد دیگر استفاده بیشتر از ورودی های باقی مانده است تا هزینه های متغییر به حداقا برسد .

3 – تکیه بر منابع موجود در اکوسیستم کشاورزی ، به این ترتیب که به جای نهاده های خارجی یعنی به جای ورود مواد اولیه از خارج از زمین کشاورزی ، به بازیافت مواد مغذی ، حفظ بهتر زمین و استفاده از منابع محلی بپردازیم . 

4 – افزایش هماهنگی بین الگوهای کاشت و پتانسیل تولید و محدودیت های محیطی آب و هوایی و زمین ، برای اطمینان از حصول و حفظ طولانب مدت سطوح جاری تولید . 

5 - تلاش جهت ارزش نهادن و حفظ تنوع بیولوژیکی هم در محیط های اهلی و هم در محیط های وحشی و استفاده بهینه از پتانسیل ژنتیکی و بیولوژیکی گونه های مختلف حیوانی و گیاهی 

6 – بهره گیری کامل از دانش و تجربه محلی از جمله روش های ابداعی و جدیدی است که هنوز دانشمندان کاملا آن ها را درک نکرده اند . اما کشاورزان آنها را پذیرفته اند . 

اکولوژی کشاورزی دانش و روش لازم برای توسعه کشاورزی که از یک طرف برای محیط زیست خوب و سالم است و از طرف دیگر بهره وری بالایی دارد . و از لحاظ اجتماعی مناسب و از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه است ، را فراهم می آورد . با اعمال اصول اکولوژیکی کشاورزی ، هدف کشاورزی پایا در بهتر ساختن استفاده از منابع داخلی با به حداقل رساندن نهاده های خارجی و تولید منابع داخلی از طریق استراتژی متنوع سازی به راحتی حاصل می گردد . به این ترتیب بین اجزاء اصلی اکوسیستم کشاورزی یک نوع هماهنگی ایجاد می شود . هدف های طراحی اکولوژیک کشاورزی ، ادغام اجزاء فوق الذکر است . به طوری که کارایی کلی بیولوژیکی ، توسعه یابد . تنوع زیستی ، محافظت و بهره وری اکوسیستم کشاورزی و ظرفیت خود تنظیمی آن حفظ گردد . هدف ، طراحی اکوسیستم کشاورزی است که از ساختار و عملکرد اکوسیستم طبیعی تقلید می کند . یعنی سیستمی با تنوع گونه ای بالا و خاک فعال از لحاظ بیولوژیکی ، خاکی که کنترل آفات طبیعی ، بازیافت مواد مغذی و پوشش خود را افزایش داده و مانع از افت منابع غذایی گردد . 

نتیجه گیری :

اکولوژی کشاورزی ، راهنمای هایی جهت توسعه اکوسیستم های کشاورزی متنوعی که از اثرات ادغام تنوع زیستی حیوانی و گیاهی سود می برند . چنین ادغامی ، تعاملات پیچیده را افزایش داده و عملکرد ها و پروسه های اکوسیستم ، مثل تنظیم بیوتیک ارگانیزم های مضر ، چرخه مواد غذایی و تولید انبوه در محیط زیست را بهبود می بخشد . و به اکوسیستم های کشاورزی این امکان را می دهد تا خود ، عملکرد خود را کنترل نمایند . 

نتیجه نهایی طراحی اکولوژیک کشاورزی با حفظ اکولوژیکی و اقتصادی اکوسیستم کشاورزی به همراه سیستم های مدیریتی پیشنهاد شده ، مخصوصا هماهنگ با چهارچوب عملیاتی شرایط اقتصادی – اجتماعی و محیطی موجود و مبنای منابع محلی ، توسعه یافت . در یک استراتژی اکولوژیکی – کشاورزی ، اجزاء مدیریت به سوی روشن کردن موضوع حفظ و ارتقاع منابع کشاورزی محلی ، سوق می یابند . ( خاک ، جانوران اهلی مفید ، تنوع زیستس گیاه ، زرم پلاسم و غیره ) . این اجزاء بر روش توسعه ای تاکید دارند که مشارکت کشاورز ، استفاده از دانش سنتی و هماهنگی بخش های کشاورزی که با نیاز های محلی و شرایط بیوفیزیکی و اقتصادی – اجتماعی متناسب با شد را می طلبد . 

جدول 1 : پروسه های اکولوژیکی جهت بهینه سازی اکوسیستم های کشاورزی :

1 – تقویت سیستم ایمنی ( عملکرد صحیح کنترل آفت طبیعی )

2 – کاهش مسمومیت از طریق حذف مواد شیمیایی کشاورزی 

3 – بهینه سازی عمل متابولیک ( چرخه مواد غذایی و تجزیه مواد ارگانیکی )

4 - سیستم های تنظیم تعادل ( چرخه مواد غذایی ، تعادل آب ؛ جریان انرژی ، تنظیم جمعیت و ...)

5 – افزایش ، حفظ و تولید منابع آبی – خاکی و تنوع زیستی 

6 - افزایش و حفظ تولید طولانی مدت 

جدول 2 : مکانیزم های توسعه ایمنی اکوسیستم کشاورزی :

1 – افزایش تنوع ژنتیکی و گونه های گیاهی در زمان و مکان

2 – افزایش تنوع زیستی غعال ( دشمنان طبیعی ، رقبا و ....)

3 – افزایش مواد ارگانیک خاک و فعالیت بیولوژیکی 

4 – افزایش پوشش خاکی و توانایی رقابتی گیاه

5 – حذف پسماند های سمی زمین

منبع:www.ake.blogfa.com

گل فریزیا

نام فارسی : فریزیا

نام علمی : Freesia spp

نام انگلیسی : Corm

خانواده : Iridaceae

 مشخصات گیاهی :

فریزیا گیاهی است علفی، پیازی و بومی افریقای جنوبی که در گلکاری از نظر تولید گل بریده اهمیت بسیاری دارد. ارتفاع گیاه 30 تا 60 سانتیمتر و طول ساقه گل دهنده به 15 تا 32 سانتیمتر می‌رسد. گلهای آن معطر، قیفی شکل، به طول 5ـ 2 سانتیمتر در رأس ساقه مجتمع هستند و به رنگهای بسیار متنوع و زنده مانند: زرد، قرمز، آبی و بنفش، صورتی و غیره می‌باشند. برگهای فریزیا راست و شمشیری و سبز رنگ است. پیاز این گیاه توپر به شکل گلابی و به صورت ساقه زیرزمینی است.

زمان گلدهی :

اغلب فریزیاها در زمستان یا اوائل بهار گل می‌دهند. با استفاده از ارقام متنوع و روشهای مختلف کشت (کشت معمولی ـ تابستانه ـ دیررس ـ زودرس) می‌توان تمام سال گل به بازار عرضه نمود.

نیازها :

این گیاه در شرایط آفتابی یا کمی سایه رشد می‌کند خاک مناسب برای کشت آن باید دارای زهکشی خوب باشد می‌توان از مخلوط خاک برگ و تورب و ماسه و کود کاملاً پوسیده استفاده کرد. لازم است آبیاری در فصل گلدهی به طور مرتب انجام گیرد و خاک مرطوب باشد و چنانچه در گلخانه کاشته شده‌اند هوای آن به‌طور مرتب تهویه شود. موقعی که شاخ و برگ گیاهان پژمرده و خشک شدند آبیاری قطع می‌گردد.

کاشت و ازدیاد :

کاشت بذر در بهار یا پاییز ـ چون پوسته بیرونی بذور این گیاهان نسبتاً سخت است بایستی قبل از کاشت به مدت 24 ساعت آنها را در آب خیس نمود. بذور را بطور خطی در گلخانه می‌کارند، فاصله خطوط از هم 15 ـ 12 سانتیمتر، عمق کاشت 5ـ 4 میلی متر و فاصله بذور 5/2 سانتیمتر می‌باشد و روی آنها را با تورب الک شده می‌پوشانند. حرارت گلخانه 20ـ 10 درجه سانتیگراد می‌باشد و در موقعی که برگها به‌طول 6ـ5 سانتیمتر رسیدند حرارت گلخانه را پایین می‌آورند هوای گلخانه نیز باید مرتب عوض شود. بذور را می‌توان در جعبه کاشته و سپس نشاء کرد.

کاشت پیازچه :

پیازچه ها در اطراف پیاز مادری به‌وجود می‌آیند آنها را جدا کرده در محل خشکی تا استفاده در فصل جدید انبار می‌کنند. پیازها را به فاصله 10 ـ 5 سانتیمتر و به عمق 5 سانتیمتر می‌کارند. چهار روش برای پرورش این گیاهان می توان به‌کار برد.

1ـ کشت معمولی ـ پیازها را در پاییز در گلخانه سرد می کارند. باید مواظب بود که زمستان یخ نزنند وحرارت از 13 درجه‌سانتگراد بالاتر نرود بدین طریق گلها در اسفند ماه ظاهر می‌شوند.

2ـ کشت تابستانه ـ پیازها را در اردیبهشت ماه در هوای آزاد می‌کارند. گلها از تیر تا شهریور ماه ظاهر می‌شوند.

3ـ کشت دیررس ـ پیازها را بین ماههای مهر تا فروردین در گلخانه سرد می کارند و در اردیبهشت و خردادماه گلها ظاهر می‌شوند.

4ـ کشت زودرس ـ پیازها را بین ماههای اردیبهشت و اواخر مرداد می‌کارند و در شهریور ماه چنانچه لازم باشد روی کرتها شاسی قرار می‌دهند گلها از مهر تا آذر ماه ظاهر خواهند شد. فاصله بین از بین رفتن گلها و خارج کردن پیازها از زمین در حدود 6ـ 5 هفته می باشد.

معرفی گونه ها و واریته‌ها :

حدود 20 گونه از این گیاه پیازی به خاطر رنگ آمیزی و عطر گلهای آن پرورش داده می‌شود.

امروزه بیشتر فریزیاها از دورگ گیریهای پی در پی بین گونه‌ بدست آمده‌اند. از گونه‌های مهم می‌توان به موارد زیر اشاره نمود.

 F. alba syn . F. lactea, F.tefracta- در اواخر زمستان و بهار گلدهی دارد. طول ساقه گل‌دهنده 30 ـ 20 سانتی متر است و گلهای سفید رنگ آن 8ـ 5 سانتی‌متر طول دارند.

  F. armstrongii   -  طول شاخه گل دهنده 30 سانتیمتر و گلهای صورتی رنگ آن 5/3 ـ 3 سانتی‌متر با پایه‌های زردرنگ می‌باشد.

F. 'Everett' -پیازها در زمستان و بهار گل دارند و گلهای قرمز مایل به صورتی رنگ آن 5/2 ـ 5/1 سانتیمتر طول دارند.

F. Rijnveld’s yellow  -  این گونه مشابه F. armstrongii بوده ولی گلهای آن درشت تر و زرد رنگ هستند.

F. 'white Swan' - گلهای بسیار معطر سفید با دهانه کرم رنگ دارد.

F. 'yellow River' - گلهای معطر آن به رنگ زرد روشن و بطول 5/2 ـ 5/1 سانتمیتر است.

F. occidentalis  - F. fergusoniae  - F. × kewensis syn. F.× hibrida --این گونه دارای واریته های زیر می‌باشد :

دارای گلهای ارغوانی روشن با وسط سفید  'Apolheose'

دارای گلهای زرد  'Aurora'

دارای گلهای سفید  'Ballerina'

دارای گلهای آبی و یاسی  'Celeste'

دارای گلهای زرد روشن 'Buttercup'

 'Elder' s Giant white'

دارای گلهای زرد کرمی  'Fantasy'

دارای گلهای قرمز  'Madame Curie'

دارای گلهای ارغوانی  'Romany'

دارای گلهای صورتی  'Rose Marie'

دارای گلهای زرد  'Souvenir'

کاربرد :

فریزیاها دارای چنان بوی نافذ و تندی هستند که حتی چند گلدان و یا شاخه بریده از گل آنها می‌تواند فضای یک اطاق را کاملاً خوشبو نماید. این گیاهان را می‌توان به عنوان گیاه خانگی نیز کشت نمود در این صورت بایستی محل کشت ناحیه خنک و آفتابی باشد و ضمناً قبل از یخبندان گیاهان حتماً به داخل آپارتمان منتقل گردند. کاشت فریزیا اغلب به‌صورت توده‌ای در گلخانه یا هوای آزاد صورت می گیرد که جهت تولید گل بریده پرورش داده می شود.

منبع:www.ake.blogfa.com

علم اقلیم شناسی

علم اقلیم شناسی:

اقلیم شناسی علمی است که در جستجوی بیان و شرح طبیعت اقلیم و نیز اینکه به چه ترتیب از محلی به محل دیگر عوض گشته و همچنین اینکه چگونه وابسته به فعالیتهای بشری است، می‌باشد. این علم کاملا و بطور پیوسته وابسته به هواشناسی بوده و خود در مورد تغییرات روزانه جوی و نتایج آن بحث می‌کند.

آشنایی

ممکن است بسیاری از رشته‌های مطالعاتی مربوط به سیاره زمین را در سه گروه وسیع و اصلی گنجانید. این سه گروه عبارتند از: لیتوسفر یا قسمت خشکی زمین ، هیدروسفر یا قسمت آبی سیاره و بالاخره اتمسفر یا جز گازی زمین.

اگر در مطالعه و بررسی چگونگی هوا و اقلیم ، لایه گازی شکل زمین پراهمیت‌ترین می‌باشد، ولی نباید از نظر دور داشت که گرما و رطوبت بطور پیوسته و همیشه میان سطوح خشکی و آبی و جو مبادله گشته و تمام آنها اجزا مکملی را بدست می‌دهند. مراحل مبادله گرما و رطوبت میان زمین و جو در طی مدت زمانی طولانی باعث بروز وضعی می‌گردد که اقلیم نامیده می‌شود. براستی ، اقلیم بیش از فقط یک میانگین آماری بوده و باید آنرا مجموعه چگونگی‌های جوی درگیر با گرما ، رطوبت و حرکت هوا دانست.

اقلیم فاکتور بسیار مهمی از محیط زیست طبیعی بشر می‌باشد، زیرا اگرچه معمولا انسان خود را مخلوقی می‌پندارد که بر روی زمین زندگی می‌نماید، ولی او در واقع ، در قعر اقیانوس عمیق هوائی هم که کره زمین را دربر گرفته است، قرار دارد.

 تاریخچه هواشناسی و اقلیم شناسی

اقلیم شناسی را می‌توان در عین حال علمی قدیمی و جدید دانست. قدمت این علم تا به اندازه کنجکاوی بشر در مورد محیط زیستش می‌رسد. از سوی دیگر ، تازگی این علم با پیدایش هواپیما ، رادیو و رادار همزمان می‌گردد. بشر اولیه تا حد زیادی تحت تاثیر پدیده‌های هوا و اقلیم قرارداشت. مذاهب خرافاتی که بر پایه شرک و بت پرستی قرار داشتند، به تفسیر رازهای جوی نظیر بارش ، باد یا رعد و برق پرداختند.

از زمان باستان تاکنون ، به موازات توسعه علوم ، شناخت هر چه بیشتر هوا و اقلیم هم به جلو می‌رود. فیلسوفان یونانی علاقه زیادی به هواشناسی و اقلیم نشان می‌دادند. در واقع این دو لغت هر دو ریشه یونانی دارند. تقسیم بندی جهان به پنج منطقه اقلیمی ، یعنی مناطق سرد و منجمد شمال و جنوب ، مناطق معتدل شمال و جنوب و منطقه گرم (مناطق اقلیمی جهان) ، به پارومنیدس (‌Parmenides) یونانی نسبت داده می‌شود که ، در پنج قرن پیش از میلاد مسیح می‌زیسته است.

زمانی که مشاهده و حدس و گمان و خرافات در توسعه و پیشرفت هواشناسی و اقلیم شناسی نقش بازی می‌نمودند، تا به آغاز قرن هفدهم طول کشید. در این هنگام اختراع ادوات هواشناسی و ثبت دیدبانی‌ها به یاری این علوم آمده و توضیحات دقیق‌تر اقلیمی را در دسترس قرار داده و آنالیز علمی پدیده‌های هوا را ممکن ساختند.

طبقه‌بندی اقلیمی

تغییرات اقلیمی فراوانی که از محلی به محل دیگر روی می‌‌دهند، همانطور که بوسیله ترکیبهای مختلف مراحل جوی تعیین می‌گردند، سبب

 تولید انواع متعدد اقلیمهای مربوطه هم می‌شوند. منطقه‌ای از سطح زمین که اثرات ترکیب شده فاکتورهای اقلیمی بر آن ، موجب برقراری شرایط اقلیمی نسبتا همگنی می‌گردند، یعنی یک نوع اقلیم ، اصطلاحا منطقه اقلیمی نامیده می‌شود. برای آنکه بتوان توضیحات مربوطه را تسهیل نموده و مناطق اقلیمی را بر روی نقشه آورد، لازم است که انواع اقلیم را تشخیص داده و طبقه‌‌بندی کرد.

مناطق اقلیمی جهان

از آنجا که توزیع جهانی انواع اقلیم بطور اصلی نتیجه رژیم‌های گرما و رطوبت می‌باشد، ممکن است که اقلیم را در گروههای وسیعی

 طبقه‌بندی نمود که بر پایه اثرات هم بستگی داخلی گرما و رطوبت بر توده‌های هوا که آنها هم به نوبه خود بر اقلیمهای نواحی مختلف حکومت می‌نمایند، تقسیم کرد. انواع اقلیمی که بدین ترتیب معرفی می‌شوند، به ترتیب عبارتند از:

اقلیمهائی که تحت نفوذ توده‌های هوای استوائی و حاره‌ای هستند.

اقلیمهائی که تحت نفوذ توده‌های هوای حاره‌ای و قطبی قرار دارند.

اقلیمهائی که تحت تسلط توده‌های هوای قطبی و منجمده واقع شده‌اند.

اقلیمهای سرزمینهای مرتفع که دارای خصوصیات مشخصی ناشی از اثرات ارتفاع از سطح دریا می‌باشند.

زیرتقسیمات این چهار گروه اصلی انواع اقلیمی را تعیین می‌کنند که بر پایه توزیع منطقه‌ای عناصر اقلیمی ، بویژه درجه حرارت و نزولات جوی و تغییرات فصلی آنها قرار دارند.

منبع:www.ake.blogfa.com

دعوت به همکاری از هم رشته ای های اصلاح نباتات

سلام دوستان اگر هم رشته ای ما هستید می توانید در وبلاگ کنار ما باشید تا در  وبلاگ مطالب مقالات شما نیز به نمایش در اید در صورتی که تمایلی به این کار دارید در بخش تماس با من  این مطلب را به ما گزارش دهید تا نام و کدی برای شما به عنوان نویسنده ایجاد شود.با تشکر فراوان.امیر 

جادوی خاک(قارچ دنبالان)

جادوی خاک

یک پدیده ی طبیعی یا یک پیچیدگی بزرگ،یک گیاه شگفت انگیز؛بدون گل،جوانه،شاخه،ساقه و حتی ریشه در فضایی کاملا تاریک ودور از دید؛در زیر خاک و هیچ کس نمی تواند پیش بینی کند که کجا و یا کی رشد می کند. کاملا وحشی،چرا که تمدن بشری با ان همه ادعا هنوز نتوانسته پرده از جادوی خاک بردارد.دنبلان سیاه یا Truffle ،نوعی قارچ خوراکی است که در زیر زمین می روید.خاستگاه این قارچ اروپا(فرانسه و ایتالیا)می باشد.دنبلان سیاه به صورت همزیست با ریشه درختان بخصوص بلوط و فندق بوده.به دلیل مقدار بسیار کم ان در طبیعت و غیر ممکن بودن پرورش ان به صورت مصنوعی بسیار با ارزش و گران قیمت می باشد که گاهی قیمت ان با مرغوب ترین خاویار جهان برابری می کند.الکساندر دوما نویسنده مشهور فرانسوی که در امور تغذیه تخصص داشته،ان را الماس سیاه لقب داده است.

اولین دست نوشته های بشر در مورد این گنجینه ی غذایی ارزشمند قدمتی سه هزار ساله دارد.دنبلان سیاه در هر کشور به اسامی متفاوتی نامیده می شود؛در مراکش به ان Terfez می گویند.در مصر Terfaz ،در کویت Fagga ،در عربستان Hag ،در عراق kamma یا kima و در ایران نیز به کشنج و یا دنبلان و یا دمبل معروف است.کمیت محصول به عوامل متعددی از جمله میزان بارندگی و پراکنش ان و هم چنین تراکم گیاهی دارد.قارچ دنبلان را به دلیل ماندگاری کم،محصولی فاسد شدنی می دانند.لازم به ذکر است که دنبلان حدود 9% پروتئین با خاصیت جذب سریع(همانند پروتئین های جانوری)و مواد معدنی بسیار با ارزشی را داراست.

منبع:.www.ake.blogfa.com

برنامه کلینیک گیاهان دارویی برای اندروید

دانلود برنامه

رمز فایل:214

یک برنامه بسیار مفید برای کسانی که به سلامتی خود اهمیت می دهند ومی خواهند راه درمان خود را بوسیله ی گیاهان دارویی ادامه دهند.در این برنامه مطالب زیر گنجانده شده است:

– درمان بیماری ها توسط گیاهان دارویی
– خواص برخی از گیاهان دارویی

– زیبایی ، لاغری ، پوست و مو با گیاهان دارویی

انقلاب سبز

در دهه های1950 و 1960، بهتر شدن بهداشت عمومی باعث افزایش جمعیت کشورهای توسعه نیافته گردیده، و موجب این نگرانی شده بود که به دلیل کمبود امکانات کشاورزی، کشورهای در حال توسعه در نیمه دوم قرن بیست با قحطی روبرو خواهند شد.

استفاده از روشی که  دکتر نورمن بورلاگ مبتکر آن بود و “انقلاب سبز” نام گرفت سبب شد که محصول غلات از جمله گندم به سرعت افزایش یابد و به این ترتیب از بروز قحطی در کشورهای در حال توسعه جلوگیری شود.

سخنی زیبا از دکتر نورمن بورلاگ

دکترنورمن بورلاگ:

وظیفه ماست که از کلاس اول تا فارغ التحصیلان دانشگاهی را با پیچیدگی های کشاورزی آگاه سازیم تا آنان مپندارند که تامین غذای هفت میلیارد نفر کاری سهل و آسان است و هرکس می تواند در کشاورزی موفق باشد